Ve hiçbir kere çıkılmamış gibi düştü bu yol
Elimde kan, kanımda senden bin zehir
Ne var ne yok yutuldu bu taşlar kefil
Kırıldı cam dağıldık dört bir yana
Kendimi kopardım gördüm
bu aşk değil
Kayboldum kayboldu içimden o sesler
Her şeydi, son buldu kör bir hevesle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bekliyorum seni yalnız bir ev gibi, ta ki sen
beni tekrar görüp,içimde yaşayana kadar.
O zamana kadar pencerelerim ağrıyacak..
Pablo Neruda