Hiçbir yaşama nedeni kalmadı artık bana; denediğim bütün nedenler beni bıraktı; başkalarını da tasarlayamıyorum. Daha genç sayılırım, yeniden başlamaya yetecek gücüm var. Ama nereden başlamalı? En şiddetli korkulara, bulantılara düştüğümde beni kurtarır diye Anny’ye ne kadar güvenmiş olduğumu ancak şimdi anlıyorum. Geçmişim öldü, Anny sadece bütün umutlarımı kırmak için geri geldi. Bahçeler boyunca uzayan şu beyaz sokakta yalnızım. Yalnız ve özgür. Ama bu özgürlük ölüme benziyor biraz.
“
—
Jean Paul Sartre - Bulantı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bekliyorum seni yalnız bir ev gibi, ta ki sen
beni tekrar görüp,içimde yaşayana kadar.
O zamana kadar pencerelerim ağrıyacak..
Pablo Neruda